7 کوتاه داستان شما نمی دانستم آشنایی با گنج یابی با چوب

به عنوان نمونهای دیگر از ایرانیسازی داستان، نظامی شخصیتی به نام نوفل را وارد داستان میکند. در حال حاضر بیشتر اهالی استان مازندران این شهر را با نام شهسوار میشناسند. دریاچه دایمی «ولشت» یا «سما» در شمال غربی مرزنآباد، شهرستان چالوس یکی دیگر از منابع آبی طبیعی است که از جوشش چشمههای اطراف تشکیل شده و از جاذبههای گردشگری استان است. بابل تاکنون میزبان تورنمنتهای مهم کشتی آزاد، فرنگی و لوچو در سطح استان مازندران و ایران بودهاست که از مهمترین آنها میتوان به مسابقات قهرمانی کشتی آزاد ایران در سالن دانشگاه آزاد بابل اشاره کرد. برای نمونه بر اساس روایت نظامی، آغاز دلدادگی مجنون به لیلی در مکتبخانه و در کودکی بودهاست. بر اساس اشعار عربی، مجنون هنگام گوساله چرانی در صحرا لیلی را دیدهاست. با این حال هیچکدام از این اشارات، روایت کاملی از عشق لیلی و مجنون ارائه نمیکند. سرشت انسانها تغییر نمیکند و خوشبختی و سعادت آنها وابسته به همین سرشت است. اگرچه وزن لیلی و مجنون با وزن خسرو و شیرین در یک بحر (با کمی تفاوت) است، ولی برخلاف خسرو و شیرین از حرکت و جنبش حکایت نمیکند و حتی در وصف زیباییها هم غمانگیز و پرسوز به نظر میآید.

در روایت نظامی هم لیلی و هم مجنون از خاندانهای اشرافی معرفی شدهاند و برخلاف روایتها و اشعار شبانی بهجای مانده عربی، امکان این را نداشتهاند تا یکدیگر را در حال شترچرانی دیدهباشند. به گفته سعیدی سیرجانی «لیلی پرورده جامعهای است که دلبستگی و تعلق خاطر را مقدمه انحرافی میپندارد که نتیجهاش سقوط حتمی است در درکات وحشتانگیز فحشا؛ و به دلالت همین اعتقاد، همه قدرت قبیله مصروف این است که آتش و پنبه را از یکدیگر جدا نگه دارند تا با تمهید مقدمات گناه، آدمیزاده ظلوم و جهول در خسران ابدی نیفتد» از دیدگاه سیرجانی در چنین جامعهای لیلی دو گناه دارد. نوفل کسی است که حاضر است به خاطر عشق مجنون، با سربازان خود به جنگ عشیره لیلی برود. در حالی که در هریک از صحنههای خسرو و شیرین، سخن و اندیشه نظامی در اوج است، در لیلی و مجنون، به ندرت بیت نغزی وجود دارد که رشته حوادث داستان را به یکدیگر پیوند بزند. جامعه لیلی و مجنون، هرگونه عدول از آداب و سنن را رد میکند. در این جامعه لیلی به عنوان یک دختر حق تصمیمگیری و حتی اظهارنظر دربارهٔ سرنوشت خود را ندارد.

تا سال ۱۳۶۹ بابلسر و فریدونکنار، به عنوان یکی از بخشهای ساحلیِ (به نام: بابلسر) شهرستان بابل بودند که از بابل جدا شدند و با هم به شهرستان بابلسر ارتقا یافتند. در حدود سالهای ۳۵۰ تا ۵۵۰ قمری، ابوبکر والبی افسانهای عاشقانه، با عنوان لیلی و مجنون به زبان عربی نوشت که در برخی از نسخههای خطی آن، ترجمه فارسی آن نیز نوشته شدهاست. خود وی گفتهاست که اگر گرفتاریهای دیگر نمیداشت، لیلی و مجنون را در چهارده روز به اتمام میرسانید. در معامله بازاری گونه صحنه خواستگاری پدر مجنون از لیلی چشمه قریحه نظامی چندان زاینده نبوده و با آنکه میتوانسته از زنندگی این صحنه بکاهد، ولی بی هیچ پیرایهای معامله خواستگاری را به سرعت با پاسخ منفی پدر لیلی و با این بیت تمام کردهاست. زنجیر آن گاو سیاه از آغاز شب پاره شده بود آری قربانی بشود که تمام باغچه را چریده. بنای این آدران به حکم گواه ها از جمله سن یابی که به روش کربن14 بر روی تکه چوبی که در گوشه ی باختری دیوار جنوبی دالان آتشگاه انجام گرفته سن آنرا 265 میلادی با تقریب 75سال (265±75میلادی) تعیین کرده اند که نتیجه همان دوره اردشیر یا آغاز ساسانیان می شود ، گواه دوم ، همانندی بنا و مصالح به کار رفته در بنا نشان از آتشگاه های پایان دوران اشکانیان و آغاز دوره ساسانیان دارد و سومین گواه اینکه در زمان ساسانیان دین زرتشت دین رسمی کشور شد و بر شمار آتشگاه ها در سراسر ایران افزوده شد.

با اینحال، بیمیلی شاعر در آغاز کار و شتابزدگی او در اتمام آن در جای جای اثر به چشم میخورد. اول آنکه زن است و دوم آنکه زیباست؛ و در محیطی که به جای تربیت مردان به محکوم کردن و محروم کردن زنان پرداخته میشود، این لیلی است که به ناچار از درس و مدرسه محروم میشود. چرا که بنمایه عربی موجود، کوتاه، بدون بسط و بدون تنوع بود و قادر به پر کردن کتابی نبود. چنین روایتی در منابع عربی دیدهنمیشود. در شهر همدان نیز همواره آوازهای سنتی و موسیقیهای فولکلوریک، از مهمترین مشخصههای ادب محلی این شهر بودهاند. ابن حوقل در وصف طبرستان مینویسد: بزرگترین شهر طبرستان شهر آمل و در زمان ما حاکم نشین آنجاست. لقب پتشخوارگرشاه به پادشاههان کوهستان طبرستان داده میشد. در حدودالعالم؛ ناتل، چالوس و کلار از کورهٔ رویان و جزئی از خاک طبرستان معرفی شده است. مثنوی لیلی و مجنون بخشی از مجموعه خمسه نظامی است. باعث شد تا نظامی منظومه لیلی و مجنون را بسراید.